το βουνό,
το ξεχασμένο απ' το κόσμο, τον
τυφλό,
μεσαίωνα κατάλοιπο, γι' τούτους,
κάστρο παλιό,
απάγκιο γαλήνιο, σα πάμε ' μεις,
με πρόσωπο χλωμό.
Σκιές πα' στη κορφή του, δεν είναι
φαντασίες,
μηδέ μυαλού παιχνίδια, σε τόπο
νοερό,
το πνεύμα μας πλανιέται, σε
δόλιες αμαρτίες,
την άφεση γυρεύουμε σε τόπο
ιερό.
Θαρρώ σαν είμαι 'δω, στον έβδομο
ουρανό,
τ' αρχάγγελου φτερά, φορώ
στη ράχη,
γναντεύοντας το μέλλον,
δυσοίωνο, θόλο,
της Βαβυλώνας τα παιδιά,
το πλάθουν τούτο,
χωρίς μάχη"
Θανάσης Καλλονιάτης - Κατοχυρωμένο 2022
της Βαβυλώνας τα παιδιά,
το πλάθουν τούτο,
χωρίς μάχη"