Όνειρα δειλά

"Της σιωπής μου οι κραυγές, δυνατές,
αλαλαγμοί, στης νυχτιάς τις θολές παρυφές,
στου νου μου τα τρεξίματα κρυφός σεβντάς,
στων ονείρων μου καρτέρι,
ακόμη ζει νταλκάς.
Τον Ιούδα καρτερώ,
πάνω σε λόφο θολό, γκρίζο, μουντό,
τα δάκρυα του θα μαζώξω σε δοχείο φθηνό,
με τούτα θα ποτίσω της ψυχής μου τα ξερά,
να μερεύω,
απ' της προδοσίας τα δεσμά.
Και να, χαράζει,
τ' ήλιου το φως τρομάζει,
του σκοταδιού μου σφίγγει την αγχόνη,
όνειρα δειλά σκοτώνει,
της Τυτώ κελάϊδασμα ζυγώνει".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023