Πλανεμένος δρόμος

"Τα μάτια μου άνοιξα και είδα,
τα κάλπικα τα ζήτω τα μεγάλα,
το νου μου θόλωσε, του εγωισμού μου η πείνα,
της ζήσης τα καμώματα, σκοτούρα και αντάρα."

Της πλάνης μου ο δρόμος χρυσός και φωτεινός,
της πένας μου μελάνι , μα και καρδιάς κραυγή,
βουβή, δε την ακούτε, μυαλού μου πανικός,
κρυμμένος ως που να 'ρθει ανέφελη αυγή.

Λυσσομανά ο αγέρας, θωρώ απ' το παραθύρι,
η όψη σας σκληρή , τα μάτια μου δακρύζουν,
πολύχρωμο, μα άσχημο, τούτο το πανηγύρι,
ανεμελιάς μου βάσανο, τη σκέψη μου ποτίζουν".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023