"Η αληθινή αγάπη είναι ανιδιοτελής..
Η αληθινή αγάπη αντέχει,επιζεί στον χώρο και στο χρόνο...
Δεν χάνεται ποτέ, υπάρχει πάντα ακόμα και αν προδοθεί, αν ξεχαστεί στο πέρασμα των χρόνων..
Είναι σα λουλούδι σε ξεχασμένη απ' το χρόνο αυλή, που το έχουν κρύψει στην αγκαλιά τους τα αγριόχορτα, που το ποτίζει μόνο η βροχή, και αναζητά μια αχτίδα του Ήλιου για να ανθίσει ξανά να δείξει σε όλους τα χρώματα του,την σπάνια ομορφιά του.
Όταν τούτη η αγάπη ξυπνήσει από το λήθαργο, είναι τόσο λαμπερή σαν Αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι, τόσο ήρεμη σα θάλασσα που την έχει λησμονήσει ο θεός Αίολος, τόσο ελεύθερη σα περήφανος Αετός που διαφεντεύει στο καταγάλανο ουρανό.
Μα έχει εχθρούς τούτη η αγάπη...
Εχθρούς που γεννά ο νου μας...
Δε την σβήνουν τούτοι, δε τη σκοτώνουν, μα τη βυθίζουν ξανά στη λήθη, στα βαθύτερα τάρταρα του μυαλού, ξεχασμένη, λησμονημένη, να περιμένει πάλι να γεννηθεί, σαν τον Φοίνικα μέσα από τις στάχτες του, μα αλίμονο, τούτος ο δρόμος μας έχει τέλος".
