"Τι άλλο 'πόμεινε σ' τούτο το μονοπάτι,
μόνο μολύβι και χαρτί,
παρηγοριά στη θλίψη,
καρδιά, άχρωμη, μουντή.
Της μοίρας γραμμένο θαρρώ,
όνειρο άπιαστο στο δρόμο μου,
τ' ακουμπώ,
μα τούτο, καπνός με μιας,
της ψυχής κρυφός νταλκάς.
Αγκαλιά με της ζωής τα στερνά,
χάνομαι στου δρόμου το σκοτάδι,
φυλακίζω στου μυαλού μου τα βαθιά,
του χαμόγελου σου, το χάδι.
Της σιωπής σου ναυαγός,
στη θάλασσα σου ,θάνατος αργός"
