Κορφή του Ολύμπου

"Όταν κοιτάς το απέραντο γαλάζιο θαρρείς σα να ανοίγουν οι πύλες της ψυχής σου, μπορείς να δεις καθαρά τους 'δορυφόρους' σου, σε όποια απόσταση και να βρίσκονται από σένα. Τούτο το γράφω όχι με διάθεση εγωιστική, μα με το συλλογισμό ότι σε όλους μας υπάρχουν στιγμές που έχουμε την αυταπάτη ότι είμαστε το κέντρο του προσωπικού σύμπαντος μας, όπου οι συμπρωταγωνιστές της ζωής μας, τρέχουν, περπατάνε, έρπονται γύρω μας.
Τότε είναι που όλα δείχνουν φωτεινά χωρίς ίχνος σκοταδιού, τότε είναι που τα μάτια βλέπουν χωρίς παρωπίδες, πίσω απ' τις μάσκες, πίσω από φορεμένα, χαμόγελα, κλάματα, δάκρυα κάθε λογής.
Σε τούτο το δρόμο της ζωής τα ακουσμένα λόγια έχουν την απόλυτη κυριαρχία, και το πρώτο ρόλο, σε αντίθεση με τις πράξεις που σπανίζουν, παρόλο που αυτές δίνουν χρώμα στη ζωή.
Και όλοι σε τούτα παραδινόμαστε χωρίς μάχη, χωρίς αντίσταση γιατί μας αρέσει η κολακεία, η κίβδηλη αλήθεια, τα ξύλινα άμορφα όμορφα λόγια".

"Την κορφή του Ολύμπου όλοι ζητούμε,
μα τη πτώση της ψυχής μας λησμονούμε".

Θανάσης Καλλονιάτης Αύγουστος 2023

Ανέσπερη στοργή

 

"Στου φευγιού τη βοή σε ζητώ, 

μόνος σ' ανηφοριά,τρελού μνηστή,

στα βήματα σου, ανέφελος πατώ,

παρηγοριά μου, η ανέσπερη στοργή".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Αγάπη αληθινή

"Η αληθινή αγάπη είναι ανιδιοτελής..

Η αληθινή αγάπη αντέχει,επιζεί στον χώρο και στο χρόνο...

Δεν χάνεται ποτέ, υπάρχει πάντα ακόμα και αν προδοθεί, αν ξεχαστεί στο πέρασμα των χρόνων.. 

Είναι σα λουλούδι σε ξεχασμένη απ' το χρόνο αυλή, που το έχουν κρύψει στην αγκαλιά τους τα αγριόχορτα, που το ποτίζει μόνο η βροχή, και αναζητά μια αχτίδα του Ήλιου για να ανθίσει ξανά να δείξει σε όλους τα χρώματα του,την σπάνια ομορφιά του.

Όταν τούτη η αγάπη ξυπνήσει από το λήθαργο, είναι τόσο λαμπερή σαν Αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι, τόσο ήρεμη σα θάλασσα που την έχει λησμονήσει ο θεός Αίολος, τόσο ελεύθερη σα περήφανος Αετός που διαφεντεύει στο καταγάλανο ουρανό.

Μα έχει εχθρούς τούτη η αγάπη...

Εχθρούς που γεννά ο νου μας...

Δε την σβήνουν τούτοι, δε τη σκοτώνουν, μα τη βυθίζουν ξανά στη λήθη, στα βαθύτερα τάρταρα του μυαλού, ξεχασμένη, λησμονημένη, να περιμένει πάλι να γεννηθεί, σαν τον Φοίνικα μέσα από τις στάχτες του, μα αλίμονο, τούτος ο δρόμος μας έχει τέλος".

 

Θανάσης Καλλονιάτης Αύγουστος 2023

Θα υποταχθώ

"Θα υποταχθώ,
στης καρδιάς σου το σφυγμό,
στα γόνατα, θα πέσω,
θα σε λατρέψω σα Θεό,
στου κορμιού σου,
θα ταξιδέψω το πέλαγο,
σ' αγαπώ". 

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Ψίθυροι

"Σα βγουν λουλούδια στη καρδιά,
αλλιώτικος ο κόσμος,
στη λήθη κακία κ' ψευτιά,
του εγωισμού γεννήματα,
δανεικός ο δρόμος".

Θανάσης Αύγουστος 2023

Παρηγοριά θαμπή

"Πρόσωπο γλυκό,των ονείρων φορεσιά,
του κορμιού σου να αγγίξω, να φιλήσω,
κάθε σπιθαμή, ψυχής μου πεθυμιά.

Ταξίδι αυγινό, κρυμμένο στο σκοτάδι,
φως αναζητά στου κόσμου τα κρυφά,
φάρος, το δικό σου χάδι.

Σα βράχος του πελάγου, δαρμένος νύχτα μέρα,
στου κύματος τα πρέπει, στης νύχτας την κραυγή,
αποζητώ τη λύτρωση, στης δύσης τα χαμένα,
σιμά μου, συντροφιά, παρηγοριά θαμπή".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Σ' ανοίξουν τα μάτια σου

"Σ' ανοίξουν τα μάτια σου,
καθάρια δεις τη ζήση,
δάκρυα θα γεμίσουν τούτα,
θλίψης, λύπης, όχι χαράς,
της καρδιάς παιδικός νταλκάς.

Σα 'νοιξουν τα μάτια σου,
πρόσωπα δίχως ντροπή,
τ' άγγιγμα τους χαρακιά,
απ' ήλιος γίνηκε βροχή,
τα λόγια τους σιωπηλή βοή.

Σα 'νοιξουν τα μάτια σου,
δρόμος σύντομος, πικρός,
πωρπάτησες, αλί σου, μοναχός,
πάπυροι, λόγια, αγκαλιές,
στ' κορμιού σου το πηλό, αυλακιές.

Σα 'νοιξουν τα μάτια σου,
χρονών ρυτίδες θα φανούν,
μολυβιές παιδιών σε λευκό χαρτί,
άφθαρτα σημάδια τη ψυχή πονούν,
όνειρα θαμπά, δειλή ζωή πενθούν ".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Σαπιοκάραβο

"Δεμένο σαπιοκάραβο αναπολεί ωκεανούς,
θάλασσες δίχως σύνορα, λιμάνια, στεναγμούς,
δεμένο απ' ούλες τις μεριές ζητά τη λευτεριά,
πανιά λυτά στη ξαστεριά.

Μπίντες, δεσμά τυραννικά,
βαστούνε το μυαλό, ψυχή, καρδιά,
μάταια προσμένοντας, το χάδι της αρμύρας,
το άγγιγμα απ' τα κύματα,
τη παρακμή της μοίρας.

Απτόητη η σκουριά, του τρώει τα σωθικά,
βάσανο του χρόνου η περασιά,
στου καρνάγιου την γκρίζα αγκάλη,
γέλιο, κλάμα, χλωμή ανακατωσιά,
στου νου τη παραζάλη."

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Αντάμα οι δαίμονες

Mikhail Aleksandrovich Vrubel - The Seated Demon

"Το βλέμμα του χάθηκε στο απέραντο γαλάζιο του πελάγους, συντροφιά του τούτη η θάλασσα σε όλη του τη ζωή, σε όλες του τις αναμνήσεις, όμορφες και άσχημες.Γύρισε το πρόσωπο του προς εμένα. Πρώτη φορά δεν έβλεπα αυτή τη λάμψη των ματιών του, το σχεδόν μόνιμο χαμόγελο απ' τα χείλη του είχε σβήσει, μπροστά μου ήταν έναν άλλος άνθρωπος, που για πρώτη φορά γνώριζα, όχι ο παιδικός μου φίλος.

- Τούτοι οι δαίμονες χρόνια με κυνηγούν, δεν αφήνουν την ψυχή μου να ησυχάσει, μου είπε και τα μάτια του είχαν γίνει κόκκινα σαν αίμα σφαγμένου βοδιού σε καλοκαιρινό πανηγύρι.

Σηκώθηκε όρθιος, κοίταξε ψηλά, δείχνοντας μου ένα σύννεφο στον ουρανό.... 

- Δες, θαρρείς και τους βλέπω να με περιγελούν, να με κοροϊδεύουν....
Γύρισα προς τη μεριά που μου έδειξε και το μόνο που είδα ήταν λευκά σύννεφα που αγωνιούσαν να διασχίσουν τον καταγάλανο ουρανό, πριν ο ήλιος χαθεί πίσω από τα γεμάτα ελαιόδεντρα βουνά.

Όταν μου τηλεφώνησε ο Νικόλας και μου είπε ότι θέλει να με δει, θέλει να μου μιλήσει, η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε κάπως περίεργο γιατί παρόλο που είχαμε μεγαλώσει μαζί, τα τελευταία χρόνια δεν πολυβρισκόμασταν, ίσως καμιά φορά τυχαία στο δρόμο και αλλάζαμε ένα γειά.
Τις σκέψεις μου διέκοψε η φωνή του Νικόλα....
- Θυμάσαι την Νέλλη;

Φυσικά και την θυμόμουν...ο μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας του... με πήγε πολλά χρόνια πίσω τούτη η ερώτηση του, δεν μπορώ καν να θυμηθώ πόσα.
Στο τέλος της εφηβείας ο Νικόλας, έφηβη η Νέλλη, δεν θυμάμαι καν πόσο κράτησε, αυτό που θυμάμαι έντονα το πόσο άσχημα είχε πάρει τον χωρισμό αυτόν ο Νικόλας, και πόσο πολύ χρόνο χρειάστηκε να το ξεπεράσει, αν ποτέ το ξεπέρασε, γιατί θυμάμαι ότι κάθε τόσο την ανέφερε στις συζητήσεις μας όσο τουλάχιστον κάναμε παρέα. 

- Τη θυμάμαι ρε φίλε, του αποκρίθηκα,... πως θα μπορούσα άλλωστε να την ξεχάσω, δεν είχε φερθεί και όμορφα στο Νικόλα , τον είχε αφήσει για κάποιον άλλον. 

- Προχώρησα ρε φίλε, τη ξέχασα, έχτισα τη ζωή μου, ότι μου την θύμιζε το έδιωξα, ακόμα και σένα, το φίλο μου, σου ζητώ συγνώμη ρε φίλε...
Ένιωσα παράξενα με τούτη την μικρή εξομολόγηση του... 

- Εντάξει ρε φίλε, όλα καλά, έχουν περάσει τόσα χρόνια, του αποκρίθηκα αμήχανα.. 

- Ήρθε πάλι στη ζωή μου ρε φίλε, αντάμα και οι δαίμονες, μου τρων τα σωθικά, και απ ' τα μάτια του τρέξανε δάκρυα. 

Μου έριξε μια τελευταία ματιά, ψέλλισε ένα συγνώμη, και τράβηξε κατά το βουνό.... αφήνοντας τη θάλασσα που τόσο αγαπούσε πίσω του...
Δε τον σταμάτησα, δε του είπα τίποτα, τον κοιτούσα να απομακρύνεται...

 
Θαρρώ τον άφησα να δώσει την μάχη με τους δαίμονες του...."

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Λύτρωση

Το βλέμμα του ήταν τόσο κοντά στο δικό μου. Θαρρείς έκρυβε παράπονο, θλίψη, λύπη. Τον κοίταξα καλύτερα. Τα μάτια του σαν δάσος "καψαλιασμένο" που η φωτιά τ' "ακούμπησε" αλλά δε το κάψε, σαν θάλασσα γκρίζα που καθρεφτίζει το συννεφιασμένο ουρανό λίγο πριν τη καταιγίδα.

Το πρόσωπο του σκοτεινό, γεμάτο ρυτίδες, βαθιές, τόσο που ο ιδρώτας που έρεε τις έκανε να μοιάζουν σαν ποτάμια την άνοιξη όταν λιώνουν τα χιόνια, κείνη την ώρα που ο ήλιος δύει, και αφήνει τη θέση του στο σκοτάδι.Προσπάθησε κάτι να μου πεί, αλλά φωνή δε βγήκε, νομίζω κάτι σαν ψίθυρος, κάτι σαν θρόισμα φύλλων στο φύσημα τ' ανέμου, και μου ψέλλισε:

"Με πνίγει ο εγωισμός σας,
τα κάλπικα χαμόγελα, τα δανεισμένα λόγια,
μαύρη η ψυχή μου, σε τούτα κολυμπά,
απ' έξω θε να μείνω, το κάστρο σας λερώνω,
Αταίριαστος μπαγάσας, στου μυαλού σας το καμβά"

Λέγοντάς μου τούτα, έγειρε μπροστά και μόλις μπορούσα να διακρίνω δάκρυα στα μάτια του, μόλις μπορούσα να αφουγκραστώ τους λυγμούς του, δάκρυα, λυγμοί, ενός μωρού που ζητούσε μια γονική αγκαλιά, ενός απόμαχου της ζωής που "έχασε" το ταίρι του. Άπλωσα το χέρι να του δώσω παρηγοριά, μα αυτός, με κοίταξε με βλέμμα γεμάτο μίσος, ύψωσε τη γροθιά του και θρυμμάτισε το γυαλί που μας χώριζε, ενώνοντας μυαλό ,καρδιά, ψυχή, θαρρείς πως έτσι θα 'βρισκε λύτρωση απ΄τις φωνές των διαμονών του.

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Κακοτράχαλο μονοπάτι

"Κακοτράχαλο γίνηκε το μονοπάτι τούτο,
θαρρώ τα πόδια μου ματώνουν,
σφένδαμα, σταμνάγκαθα, το διάβα μου μποδίζουν,
την ψυχή μου γυμνώνουν.

Τα πίσω μου κοιτώ,
της σιωπής τους οι φωνές καρφώνουν,
της καρδιάς μου τα βάθη πληγώνουν,
ανώφελα θωρώ τον ουρανό,
άφεση, δειλά ζητώ.

Θολά τα μπρος μου, γκρίζα, μολυσμένα,
ξεχασμένα απ' της αγάπης τη βοή,
σκουπίδια στην άκρη πεταμένα,
φθινοπωρινής βροχής πνοή.

Μονάχος, στου μονοπατιού τα μισά,
γυρεύω λυτρωμό,
απ' των δαιμόνων τις κραυγές,
νωθρές σκιές,
γεννήματα του νου, σκοτεινές ορδές".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Θάλασσας πλάνη

"Ολημερίς, ολονυχτίς,
παζάρι τούτη η παλεσιά,
στα κύματα της θάλασσας,
ζητώ απανεμιά,
απ' των δαιμόνων μου τ' αόρατο κυνήγι,
των ουρλιαχτών του νου μου,
καρδιάς μου αντικλείδι.

Το βυθό της κοιτώ,
πόσο θέλω κει να βυθιστώ,
των σειρήνων να ακούω το τραγούδι,
πλάνης ατέρμονο λαγούμι,
της ψυχής μου,
ανέμελο αποκούμπι.

Μα πλάνη ο λογισμός μου,
κάλπικος παράς,
ναυάγιο στο πάτο πλανεύτρας ζωγραφιάς,
πόνος και δάκρυ αντάμα με το ψέμα,
της Έυας λάφυρα,
ποιήματα, ανούσια σπαρμένα."

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Αφέντες λογισμών

"Και υπάρχουν κάποια πρωινά που σηκώνω τα μάτια στον ουρανό, κοιτώ τα σύννεφα, θαρρείς μαλώνουν, κάποια θέλουν να φύγουν να φανεί το φως του ήλιου, άλλα αγκαλιάζονται να τον κρύψουν να απλωθεί το σκοτάδι. Όλη τη μέρα γίνετε τούτο, αλήθειες, ψέμματα, παράνοια, λογική, στροβιλίζονται παρασύροντας τις εικόνες του μυαλού σε ένα κύκλο ατέρμονο, αναζητώντας διέξοδο σε αδιέξοδα. 

Και η μέρα κυλά, πότε αργά, πότε γοργά, οι φωνές μέσα σου τη μιά ουρλιάζουν, την άλλη σιωπούν, καμιά φορά γελούν, σε περιπαίζουν, κρύβονται σα δουν το φως του ήλιου, κρυφοκοιτάνε πίσω απ' του νου σου τις σκούρες σκέψεις, περιμένοντας πότε τούτες θα θεριέψουν, και τότε κάνουν το γιουρούσι τους, θαρρούν εύκολα το κάστρο θα κατακτήσουν, θαρρούν τη κερκόπορτα των λογισμών σου βρήκανε. 

Και την νύχτα τούτες, φίλοι με το Μορφέα γινόνται, ταξιδεύουν στων ονείρων τα πέλαγα, αφέντες λογισμών, πνοή ποιητών. "

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Πατέρα μου

"Η πεθυμιά μου η βαθιά, να γίνω
σαν και σένα,
βράχος ακλόνητος, εκεί, ουράνιος
πατέρας,
ζωής τα κύματα θεριά, χτυπάγανε
εμένα,
προστάτης μου ακοίμητος, στης
μοίρας τα παιχνίδια.

Ο λόγος σου βγαλμένος, από χρονών
ταξίδια,
σοφές οι διδαχές σου, ψυχής μου
γιατρειά,
μαγιά στους απογόνους σου, το
χαμόγελο σου,
απλόχερα το δίνεις, χωρίς μια
ανταλλαξιά.

Δε ζήτησες ποτέ, μα μου δώσες
πολλά,
σα γεωργός εφύτεψες ήθος και
φρονιμάδα,
αγάπη μου λεγες, αγάπη να χω
στη καρδιά,
κληρονομιά μοναδική, στου νου
μου τη τρεχάλα". 

"Στον πατέρα μου"

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Το ποίημα από την ποιητική μου συλλογή "Πρώτα Βήματα"

Σάπια δεσμά

"Στο νου μου τριγυρνάς,
πλανεύτρα της καρδιάς μου,
δε σταματάς,
σειρήνας τραγούδι τα λόγια σου ξανά,
τρυπάνε, της ψυχής τα βαθιά,
φως ζητώ, στου σκοταδιού μου τα μουντά.
Απέναντι θωρώ το δειλινό,
λύτρωση ζητώ,
στου κόσμου τα απρόσμενα τα θέλω,
νερό γλυφό κερνάς, χαμογελάς,
και όλο βυθίζομαι εγώ,
στης σκοτεινιάς μου το κενό.
Τα λόγια σου γυμνά,
απανεμιά,
του μυαλού γεννήματα στερνά,
απατηλά ζητώ τον ουρανό,
να πετάξω, να γελώ,
απ' τούτα τα σάπια δεσμά,
να λευτερωθώ".


Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Πλανεμένος δρόμος

"Τα μάτια μου άνοιξα και είδα,
τα κάλπικα τα ζήτω τα μεγάλα,
το νου μου θόλωσε, του εγωισμού μου η πείνα,
της ζήσης τα καμώματα, σκοτούρα και αντάρα."

Της πλάνης μου ο δρόμος χρυσός και φωτεινός,
της πένας μου μελάνι , μα και καρδιάς κραυγή,
βουβή, δε την ακούτε, μυαλού μου πανικός,
κρυμμένος ως που να 'ρθει ανέφελη αυγή.

Λυσσομανά ο αγέρας, θωρώ απ' το παραθύρι,
η όψη σας σκληρή , τα μάτια μου δακρύζουν,
πολύχρωμο, μα άσχημο, τούτο το πανηγύρι,
ανεμελιάς μου βάσανο, τη σκέψη μου ποτίζουν".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Σάπια κουπαστή

"Ανέμελος βαδίζεις σε δρόμο
σκοτεινό,
του φεγγαριού το φως, μόνος
συνοδοιπόρος,
τα κλάματα και οι κραυγές,
τ' Άδη το βογκητό,
τον φόβο σου ταΐζουν, αιώνιος
ο πόνος.

Σκιές μεσ' το σκοτάδι, κοιτούν
τον οβολό,
λάμψη μεσ' στη μαυρίλα τους,
λύτρωση βδελυρή,
σιμά σου πωρπατούνε, το βήμα
ειν' γοργό,
αντί για σε περάσουνε, λαχτάρα
νεκρική.

Θαρρείς μεσ' στη θολούρα θα
βρεις τον ουρανό,
μα αλίμονο, δω κάτω, ψυχής μας
φυλακή,
νωθρός πορθμέας φάνηκε,
σε τόπο, ανήλιαγο ξερό ,
στ' Αχέροντα την κοίτη, σε
σάπια κουπαστή."

" Στο φίλο Γιώργο που πολύ νωρίς αναχώρησε για το ταξίδι χωρίς επιστροφή......" 


Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Μισεμός

"Του εγώ μας τα τερτίπια
πληγώνουν την ψυχή,
ανούσια τα θέλω, ανώφελα
φθαρτά,
σύντομη περπατησιά ετούτη η
ζωή,
τα όνειρα του νου, Πυθίας
μαντεψιά.

Καλπάζει η φαντασία σαν άτι
στο γκρεμό,
οι πεθυμιές της σάρκας,
πόθος της λογικής,
άδηλο δρόμο ανοίγει, πριν
απ' το μισεμό,
σε μονοπάτι σκοτεινό, αιώνιας
φυλακής".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Όνειρα δειλά

"Της σιωπής μου οι κραυγές, δυνατές,
αλαλαγμοί, στης νυχτιάς τις θολές παρυφές,
στου νου μου τα τρεξίματα κρυφός σεβντάς,
στων ονείρων μου καρτέρι,
ακόμη ζει νταλκάς.
Τον Ιούδα καρτερώ,
πάνω σε λόφο θολό, γκρίζο, μουντό,
τα δάκρυα του θα μαζώξω σε δοχείο φθηνό,
με τούτα θα ποτίσω της ψυχής μου τα ξερά,
να μερεύω,
απ' της προδοσίας τα δεσμά.
Και να, χαράζει,
τ' ήλιου το φως τρομάζει,
του σκοταδιού μου σφίγγει την αγχόνη,
όνειρα δειλά σκοτώνει,
της Τυτώ κελάϊδασμα ζυγώνει".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Έρωτας

"Ονείρων μου εικόνες,
πρόσωπο γλυκό,
μια λέξη μόνο αρκεί,
να με σώσει από γκρεμό,
χαμόγελο ζωής, καρδιάς, ψυχής,
παντοτινό.
Σε κοιτώ,
έρωτα βαθύ νιώθω,
δυνατά σκιρτήματα, πόθο,
στου κορμιού σου την ηδονή,
να βουτήξω,
να ξαναγεννηθώ,
απ' τα χείλη σου, πνοή να πάρω,
πλάϊ σου, να' χω μερτικό.
Στο μονοπάτι τούτο βήματα αργά,
να προφτάσω, αγγίγματα τρυφερά ,
απ' του μυαλού το βάθος να υψωθώ,
να μείνω κει, να σε κοιτώ,
θεά επίγεια, ξαναζώ."

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Στης εσχατιάς το μονοπάτι

"Πίσω μου σα δω,
στη θολούρα σε κοιτώ,
χάνεσαι στου σκοταδιού μου τα κενά,
απρόσμενα, μουντά,
βήματα γοργά στης νυχτιάς τη σιγαλιά.
Στα μονοπάτια μου σε ζητώ,
ανάμνηση βαθιά,
στης μοίρας τα στοιχειά,
τ' άγγιγμα των χειλιών σου να γευτώ,
απ' τη στάχτη μου να ξαναγεννηθώ,
να αφήσω χάμω το Σταυρό.
Να σου εδώ,
αντάμα με το ήλιο,
σιμά με το φεγγάρι,
στης εσχατιάς το μονοπάτι,
κόρη της Νυκτός,
τη καρδιά μου ζητάς,
δε σταματάς,
χρυσαφικά γιομάτη".
 

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Άφεση

"Δάκρυα απ τα μάτια σου,
όχι λύπης, όχι χαράς,
μα μετανοίας, βαθιάς,
των αμαρτιών σου, κρυφός σεβντάς.
Κατάματα κοιτάς την λευτεριά, λύτρωσης απανεμιά,
του μίσους δε γίνηκες καμβάς
του αγαθού Κύριου μας,
τα πόδια φιλάς.
Άφεση ποθούν,
η σάρκα, η ψυχή, η καρδιά σου,
τα λόγια, το άγγιγμα ζητούν,
τη κλειδωνιά του παραδείσου να ανοίξουν,
για σε αμαρτωλή,
οι αμυγδαλιές των ουρανών να ανθίσουν".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023

Φευγιό

"Περπατησιά βαριά,
σκέψεις, ποτάμι ορμητικό,
τα δάκρυα ποτίζουν τούτο το φευγιό,
όνειρα βαλμένα σε κάρο παλιό.
Κεφάλια σκυφτά, κορμιά βαριά,
σ' τούτο το μονοπάτι,
της μοίρας γραμμένο θαρρώ,
ο εχθρός καβάλα στ' άτι,
κερκόπορτας το ριζικό.
Αντάμα ούλη η εκκλησιά,
βόηθα Παναγιά,
σε δρόμο μαύρο ξενιτιάς,
σκίρτημα καρδιάς,
γινήκαν όλα στάχτη.
Ξωπίσω δε κοιτώ, βαστώ,
το βλέμμα μου υγρό, θολό,
θα ρθει καιρός που τούτη η γη,
δε θα ναι ξενική,
μα χριστιανών μνηστή,
Θεού θέληση, χαμός κατακτητή".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο Μάρτιος 2023

 

Έπαινος συμμετοχής στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης & Πεζογραφίας «Πόντου Έμπνευσις». 

 

 

Σπαρτά της μοίρας

"Το πόνο κατάματα σα τον κοιτάς,
απόμακρος, βουβός, φαντάζει τούτος,
στολισμένος με δάκρυα, δανεικά,
γοργά γερνάς,
μα λησμονάς, θύμησες παλιές,
σκουριασμένες απ' το χρόνο.
Σα θες, συμπόνια να πουλήσεις,
ψυχές να αγκαλιάσεις,
τραχιές γινήκαν τούτες,
στο άγγιγμα πληγώνουν,
αισθήματα πολύχρωμα σκοτώνουν,
την καρδιά θολώνουν,
αλλοίμονο σταυρώνουν.
Απ' του Σταυρού την κορυφή,
καθάρια είναι ούλα,
απλόχερα, απρόσμενα δοσμένα,
σπαρτά της μοίρας απλωμένα,
απ' των ματιών μας τη δειλή γωνιά,
φιλόδοξα κρυμμένα".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο Μάρτιος 2023

Ανηφοριά κρυφή

"Το άγγιγμα σου ζωή,
το φιλί σου αναπνοή,
της ζωής μου,
ανατολή.
Τα χείλη σου δροσιά,
ξεδιψούν,
της ψυχής μου τα κενά,
το φιλί σου επιθυμώ,
ναι, το νιώθω,
σ' αγαπώ.
Διώξε το φόβο απ' τη καρδιά,
γύρε, έρωτα μου,
στην δική μου αγκαλιά,
διώξε το φόβο απ' τη ψυχή,
αγάπη μου, εσύ μοναδική.
Αγκαλιά, σ' τούτο το μονοπάτι,
μαζί,
κόρη της Αφροδίτης,
του Ολύμπου διαβαίνουμε,
δίχως φόβο,
ανηφοριά κρυφή".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο Μάρτιος 2023

Άβυσσος

"Στης αβύσσου τη σιωπή χάνομαι,
στο σκοτάδι της αναζητώ,
μάταια,
σπίθα φωτεινή, κίτρινη βροχή,
αγάπη ωχρή.

Στης αβύσσου τα μονοπάτια τα τραχιά,
βράχια ματωμένα, θλιμμένα,
βρεγμένα με ψευτιά,
δε σου γελούνε, απορούνε,
τη ψυχή σου γυρεύουν,
λαχταρούνε.

Στης αβύσσου σα φτάσω το φριχτό,
κει θα κρυφτώ,
από της σάρκας το θεριό,
της Εύας το τραγούδι,
σειρήνας βουητό,
να αγαλλιάσει η ψυχή μου,
να ξαναγεννηθώ".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο Μάρτιος 2023

Αλήθειας Χαραυγή

"Στου σκοταδιού μου τα μονοπάτια,
φωτίζει το χαμόγελο σου,
τ' άγγιγμα σου μ' οδηγεί,
να μου κλείσει την πληγή,
έρωτα μου,
πλάϊ μου σε τούτη τη φυγή.
Βήματα γοργά,
σιωπηλή αναγγελιά,
τούτων που δεν μιλούν,
μόνο ακούν,
στην κοίτη του ποταμιού
τη μορφή τους κοιτάζουν
και απορούν.
Τους περνώ δε τους κοιτώ,
το βλέμμα το θολό φοβάμαι και προσπερνώ,
σκιερό απάγκιο να βρω,
το βάρος μου να διώξω
σε τόπο ανήλιαγο, μουντό.
Η αλήθεια να απλωθεί,
σαν φως την αυγή,
σκιές να διώξει απ' τα βαθιά,
του μυαλού τα σκοτεινά".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο Μάρτιος 2023

Μαρτ. 6.23.1

 ".. Φυλακίζουμε στιγμές, 

των ζωών μας ζωγραφιές,

μα αφήνουμε, περνούνε,

της καρδιάς μας πεθυμιές.."

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο Μάρτιος 2023

Στερνό αντίο ...

"Μαύρα τα φτερά τους,
η ανάσα τους βρομά,
φτερούγισμα, κραυγές,
θανάτου, αναγγελιά.

 
Γινήκαν τα γέλια δάκρυα,
θόλωσε η χαρά,
σε μια στιγμή μονάχα,
στου κόσμου τη τρεξιά.

 
Φτερά αγγέλων φύτρωσαν,
σαν άνθη, σα κλαριά,
ψηλά θε να σας πάνε,
κει που η ψυχή ζητά..."

 

"Τέμπη 28-02-2023"

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο Μάρτιος 2023

Σε τούτο το τραίνο

"Σε τούτο το τραίνο ταξίδευαν οι γονείς μας, τα αδέρφια μας, οι σύζυγοι μας, τα παιδιά μας, οι φίλοι μας, οι γείτονες μας.....

Σε τούτο το τραίνο ταξίδευαν όνειρα, ελπίδες, αγάπες, έρωτες, πόθοι.....

Σε τούτο το τραίνο ταξίδευε η χαρά, η λύπη, το γέλιο, το κλάμα....

Σε τούτο το τραίνο ταξίδευαν Άγγελοι του ουρανού....."

Σκόρπιες σκέψεις για τους αδικοχαμένους συνανθρώπους μας στα Τέμπη.....

Θανάσης Καλλονιάτης