 |
| Οι μετανάστες -William McTaggart, 1883-1889 |
Ιούνιος 2015 ..... ακούω το τηλέφωνό μου να χτυπάει ..... στην άλλη γραμμή ο προϊστάμενος μου. Με φωνή διστακτική, μου λέει ότι πρέπει να γυρίσουμε πίσω στη δουλειά,,,,, να πάμε στη Μόρια,,,, είναι ανάγκη.
Φτάνουμε ..... δύο, τρεις χιλιάδες ανθρώπων περιμένουν να καταγραφούν προκειμένου πάρουν το πολυπόθητο, χαρτί για Ευρώπη.
Τα συναισθήματα πολλά, πολύπλοκα, δυσνόητα ... "αλλά αυτό που τρύπα την καρδιά .... στοιβαγμένα παιδιά στων γονιών την αγκαλιά....."
"Στοιβαγμένα παιδιά στων γονιών την αγκαλιά,
την Ιθάκη νομίζουν πως βρήκαν ξανά,
μα αλίμονο, κρίμα, για αυτά,
το ταξίδι τους μόλις ξεκινά.
Μ’ αγωνία κοιτούν, λες και μας λένε
πατρίδα ζητάω, και όλο κλαίνε,
του ταξιδιού το τέλος δεν είναι κοντά,
θλίψη, αρχή του Γολγοθά.
Τα μάτια τους πάνω μας σαν σε καρφιά
τρυπάν ολονών τη καρδιά.
Μα τι μπορούμε να κάνουμε για αυτά,
φταίμε, για της ζωής τα γραφτά;
Το βράδυ σαν φύγουμε απ' το κακό
στο εικονοστάσι πάμε, εκεί μπροστά,
τις τύψεις να διώξουμε από το μυαλό
και ότι πονά τη καρδιά, μακριά,
μα, μάταια ......"
Από την ποιητική συλλογή ""Πρώτα βήματα"" των Εκδόσεων ΑΛΦΑ ΠΙ
