"Τούτα τα κουφάρια, απλωμένα
άτακτα στην άμμο,
τ' αγκαλιάζουνε φωτιές, όχι με
μίσος μα μ' αγάπη.
Πάνω τους, χλωμές, μας θωρούν
χαμένες οι ψυχές,
π' αναζητούν απεγνωσμένα , ασήμι
και χρυσάφι.
Να, ο βαρκάρης φάνηκε, στου
ποταμιού την κοίτη,
μαυροντυμένος, άκαρδος, αχόρταγος,
τα ναύλα αναμένει.
Τα κίβδηλα πετά, όνειρα του νου
απατηλά,
απόγνωση του νου, θολούρα νεκρική
για μια ακόμη χαμένη μάχη."
τ' αγκαλιάζουνε φωτιές, όχι με
μίσος μα μ' αγάπη.
Πάνω τους, χλωμές, μας θωρούν
χαμένες οι ψυχές,
π' αναζητούν απεγνωσμένα , ασήμι
και χρυσάφι.
Να, ο βαρκάρης φάνηκε, στου
ποταμιού την κοίτη,
μαυροντυμένος, άκαρδος, αχόρταγος,
τα ναύλα αναμένει.
Τα κίβδηλα πετά, όνειρα του νου
απατηλά,
απόγνωση του νου, θολούρα νεκρική
για μια ακόμη χαμένη μάχη."