ουρλιάζουν γοερά,
σα κορακιών κρωξίματα,
θανάτου αναγγελιά.
Kάμεις πως δεν ακούς,
θαρρείς για τούτους λένε,
σάρκας φθαρτής ναυάγια,
πάντα δαιμόνοι φταίνε'
αλί,αλί, για μένανε μιλούνε,
το βλέμμα τους κατάγριο,
τι θέλουν, τι ζητούνε;
Οι ψίθυροι θεριέψανε, γινήκαν
καλπασμοί,
αλύπητα πατούνε στα μαύρα
του μυαλού μου,
τα δάκρυα δε σώζουνε,
ελπίδα μοναχή,
ταξίδι αλαργινό,
του δόλιου δισταγμού μου".
Θανάσης Καλλονιάτης - Κατοχυρωμένo - 2022
