Ανθρώπινη σκλαβιά

Τα δάκρυα ας σβήσουν, ετούτες

τις φωτιές,
ποτάμι να γεννούν να πνίξουνε
την δίψα,
των άπληστων αρχόντων, για
πλούτη και χρυσό,
καλά κρυμμένη τούτη μεσ'
τα αποκαΐδια.
Φωτιά γεννούνε, σε κάθε τους
ανάσα,
τα καίνε ούλα, με ολόχρυσα
δαυλιά,
ούτε της μάνας ο πόνος δε
λυγίζει,
την πέτρινη καρδιά τους,
μεγάλη πεθυμιά τους,
η ανθρώπινη σκλαβιά.

Θανάσης Καλλονιάτης - 2022 - Κατοχυρωμένο