Πάνε χρόνια που αποφάσισα να κόψω μια κακιά αλλά «όμορφη» συνήθεια το κάπνισμα. Θυμάμαι ότι είχα προσπαθήσει πολλές φορές ανεπιτυχώς χρησιμοποιώντας αυτές τις κοινότυπες δικαιολογίες όπως, δε μπορώ να πιω καφέ, μου διώχνει το άγχος και άλλες πολλές τέτοιες που όσοι έχετε βρεθεί στην θέση αυτή γνωρίζετε καλά.
Στο νου μου φέρνω μια αυτές τις φορές που βρισκόμουνα λίγο έξω από το Πυργί στην πανέμορφη Νότια Χίο που έμενα τότε, οδηγώντας σε μια πανέμορφη διαδρομή γεμάτη από εικόνες και μυρωδιές μαστίχας, ενώ ήδη είχα να καπνίσω εννέα μήνες, μια σκέψη απ΄ το πουθενά, και μια αίσθηση στέρησης με ώθησε σε μερικά και μόνο λεπτά ξανά στο «μηδέν». Πόσες φορές αλήθεια δεν επαναλήφθηκε αυτή η σκηνή με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές.
Μια επίσκεψη ρουτίνας σε κάποιο γιατρό ήταν αρκετή στο να με ωθήσει επιτέλους το να τα καταφέρω. Καθισμένος στο ομολογουμένως εντυπωσιακό γραφείο του ο φίλος πρώτα από όλα γιατρός ρουφώντας μια μεγάλη «τζούρα» από το τσιγάρο του, μου λέει ότι πρέπει να σταματήσω το τσιγάρο γιατί δεν υπάρχει κάποιο θέμα αυτή την χρονική στιγμή αλλά είναι δεδομένο ότι σε καμιά δεκαριά χρόνια θα αντιμετωπίσω. Φεύγοντας στον πρώτο κάδο που βρήκα στον δρόμο μου αφού τσαλάκωσα με μίσος το πακέτο με τα τσιγάρα απλά το πέταξα.
Το δια ταύτα …
"Οτιδήποτε στην ζωή μας, ακόμα και αν νομίζουμε ότι είναι όμορφο, αλλά νιώθουμε το κακό που μας κάνει, πρέπει να «κόβεται» άμεσα, γιατί όσο υπάρχει τόσο πιο εθιστικό και πιο τοξικό γίνεται, με αποτέλεσμα την ύπουλη αποδόμηση του είναι μας, της προσωπικότητας μας, του εαυτού μας".
Θανάσης Καλλονιάτης
14-07-2022
